ข้อสอบอัตนัย สอบแล้วไปไหน อย่าเพิ่งชั่งกิโล

ครูถอดสายคาดออก เก็บสายคาด ไว้ใช้หนหน้า เวลาใครคุมสอบกับครู จะงงว่า ครูเอาสายคาดมาจากไหน ก็เอามาจากที่เคยคาดข้อสอบมาให้ครูตรวจแหละ (ของบางอย่าง ช่วย ร.ร. ประหยัดได้ แม้เพียงเล็กน้อย ก็อยากช่วย)

กระดาษคำตอบ เก็บไว้ปริ้นท์เป็นกระดาษหน้าเดียว แต่ค่อนข้างต้องระวังนะ ห้ามให้เห็นว่อน เพราะมันก็คือข้อสอบเดิม อาจใช้ปริ้นเอกสารที่เสร็จแล้วแปะบอร์ดไป (ไม่เห็นด้านหลัง)

ส่วนกระดาษปก ใบเล็กน้อย เอามาใช้เป็นกระดาษเขียนงาน

เป็นการประหยัดทรัพยากรของโลก อย่าเพิ่งรีบทำให้มันกลายเป็นขยะ

และว่าด้วยเรื่องของการไม่เอาเปรียบของหลวง ครูแอบกระซิบ บางคน ชอบยักยอกของหลวง ของหน่วยงาน ขี้โกง บอกเลย ยังไงเวรกรรมตามแน่นอน ครูไม่ใช่คนดีมากมาย แต่ครูไม่ทำแบบนี้ ไม่ใช่ติดดี แต่เคยโดนทำ มันรู้ มันเข้าใจไง ว่าคนที่เลว แล้วโยนความผิดให้คนอื่น มันโคตรชั่วช้าสามานเลวทรามแค่ไหน คนอื่นต้องเดือดร้อน ลำบากแค่ไหน ตัวเราแค่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ก็ถือว่าเรามีความรับผิดชอบต่อสังคมแล้ว

แม้ของบางอย่างใกล้มือ อย่าทำ ต่อให้ลำบาก อย่าทำ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เงินโรงเรียน อย่าเอาไปหมุน เอาไปจ่ายค่าประกันรถ ราวกับเป็นเงินตัวเอง (สิ่งที่ครูรับรู้มา แถมหาว่าครูเอาไปอีก หนแรก ต้องเลวเบอร์ไหน)

กระดาษโรงเรียน ครูปริ้นท์ของแต่งบอร์ด กลับไปติดโรงเรียน

สายคาด กลับไปโรงเรียน

ครูให้ของส่วนตัว ไว้โรงเรียน
หลายคน ปล้นของครูอีก
ก็นั่นแหละค่ะ เวรกรรมจะติดตัวไป เราเอาให้ใช้ที่โรงเรียนร่วมกัน ครูก็ยังได้ใช้ ทุกคนได้ใช้ แต่ปล้นของครูไปใช้ส่วนตัว เลวจริง ๆ ค่ะ

มีให้เห็นมากมาย
มนุษย์ป้า มนุษย์ลุงทั้งหลาย ยักยอก ฉ้อโกง เอาเปรียบ ฯลฯ

เล่าเยอะ ไม่ต้องคิดว่าว่าง ครูแค่อยากแปะไว้ มันคือเทคนิคเล็กน้อยในการรักโลก และอยู่ร่วมกันในโลกแบบไม่เบียดเบียนคนอื่น ๆ

ส่วนที่เราเบียดเบียนคนอื่น ถ้าเขาบอก เราก็จะปรับ ถ้าเขาไม่บอก บางทีเราก็ไม่รู้ บางทีเขาแสดงออก แต่ไม่บอก เราก็ต้องเดาเอง แต่ลึก ๆ คือ ไม่ค่อยอยากให้รบกวนใครอะไรยังไง เพราะเราเองก็ใจเขาใจเราเป็นเหมือนกัน พยายาม บอก เตือนกัน เท่าที่ยังมีลมหายใจ