คิดแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่เป็นมานาน ประตูเหล็กดัดถูกลมพัดเปิด 555

คือปัญหานี้ ตั้งแต่ครูเป็นเด็กแล้ว

บางทีครูออกไปเก็บพริกข้างบ้าน 

แต่ป๋า แม่ อยู่ในบ้าน 

ถ้าครูล็อกประตูเหล็กดัดด้านนอก ขณะเก็บพริกอยู่ ป๋าหรือแม่จะออกมาบ้าง ป๋าหรือแม่ก็จะดุเราว่าล็อกไม

ถ้าครูไม่ล็อก ลมจะพัดเปิด แต่หลายครั้งนังเหมียวจะแอบเดินเข้าบ้าน

หลัง ๆ ช่วงมัธยม ก็ครูนี่แหละ เอาดัมเบลน้อย (แต่หนัก2โล) ของป๋า มากั้นตอนมีคนออกไป เช่น ป๋าไปรดน้ำต้นไม้ แล้วไม่ล็อกข้างนอก ครูอยู่ในบ้าน ก็ไม่ล็อกข้างในบ้าน แต่เอาดัมเบลวางดันประตูไว้ คราวนี้  ลมพัดก็ไม่เปิด แมวก็เข็นยากนิสนึง ส่วนใหญ่ มันไม่ชนดะขนาดนั้น 

มีบางครั้ง ข้างนอกล็อก ครูรีบ ครูอยากออกไปข้างนอก ครูก็ถอดมุ้งลวด แล้ว เอามือน้อย ๆ ของครู ยกสายยูที่ล็อกข้างนอก ให้เปิดออกได้

และก็เคยมี ล็อกในบ้าน ใครสักคนจำไม่ได้ (น่าจะป้าเอซัง) เอามือพังมุ้งลวดเข้ามาเปิดสายยูในบ้านเลย เพื่อจะได้เข้าได้เลย ไม่รอคนมาเปิดให้ น่าจะครูอยู่ในส้วม

จนวันนี้  ครูออกไปเล่นหน้าบ้าน ครูเห็นเชือกฟางที่ครูแขวนลูกโป่งยักษ์ ลูกโป่งฟีบแล้ว ครูเลยเอาเชือกมาผูกดัมเบล แล้วลอดเชือกมาล่างคิ้วประตู (เรียกถูกป่ะ) แล้วดึงเชือก ให้ดัมเบลดึงประตูมาปิด เท่านี้ ครูก็เล่นนอกบ้าน โดยวางดัมเบลในบ้านได้แล้ว 

ภูมิใจ (ตรงไหนเนี่ย) 

แต่นะ มันคือการแก้ปัญหา ฝึกแก้ปัญหาอย่างง่าย เหมาะกับการที่มีคนอยู่ทั้งนอกบ้าน และในบ้าน แบบไม่ได้ไปจากบ้านนะ ถ้าไม่อยู่บ้าน ห้ามปิดลักษณะนี้เป็นอันขาด 

แต่ประตูยุคหลัง มักมีช่องเปิด ให้เปิดเอามือไปเปิดสายยูเปิดประตูได้ ถ้าประตูบ้านใครเป็นงี้ คงงงที่ครูมาคิดวิธี ว่าจะคิดทำไม ประตูสะดวกเค้าก็มีขาย (แต่ค่าเปลี่ยนประตูคงหลายพันอ่ะลูก 555)